Η εξέλιξη του δόγματος του δίκαιου πολέμου από την αρχαιότητα μέχρι τη νεωτερική εποχή
Τίτλος:
The development of just war doctrine from antiquity to early modernity
Κύρια Υπευθυνότητα:
Λουφίρ, Μάριος Μ.
Επιβλέπων:
Κλάψης, Αντώνης
Θέματα:
Keywords:
Δίκαιος Πόλεμος, Jus ad Bellum, Jus in Bello, Πολιτική Φιλοσοφία, Ιστορία Διεθνούς Δικαίου Just War, Jus ad Bellum, Jus in Bello, Political Philosophy, History of International Law
Ημερομηνία Έκδοσης:
2021
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η ηθική νομιμοποίηση της χρήσης βίας αποτελεί διαχρονική επιδίωξη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Τα ορθά αίτια και τα μέσα διεξαγωγής ενός πολέμου στοιχειοθετούν την δικαιϊκή παράδοση γνωστή ως ‘δίκαιο πόλεμο’. Το συγκεκριμένο πόνημα εξετάζει το δόγμα του δίκαιο πολέμου σε διαφορετικές χωροχρονικές συγκυρίες επιδιώκοντας να διευρύνει την παραδοσιακή ρωμαιο-καθολική αντίληψη με την οποία είναι συνυφασμένο και να αποδείξει την οικουμενική του διάσταση. Η εξέταση λαμβάνει υπόψη την δυτική παράδοση και τους μεγάλους διανοητές που την εξέφρασαν (Πλάτων, Σωκράτης, Κικέρων, Αυγουστίνος, Θωμάς Ακινάτης, Vittoria, Gentili, Grotius) αλλά και τους λοιπούς πολιτισμούς που έχουν καταγίνει με το αντικείμενο σε φιλοσοφικό, θρησκευτικό ή και νομικό επίπεδο. (Αρχαία Αίγυπτος, Ασσυρία, Ιουδαϊσμός, Ισλάμ, Κίνα, Ινδία). Σημεία αναφοράς είναι οι κοινώς αποδεκτές αρχές περί δικαίου χρήσης βίας (jus ab bellum) και του ανθρωπιστικού δικαίου (jus in bello) όπως το εγγενές δικαίωμα της νόμιμης άμυνας και η διάκριση ανάμεσα σε μάχιμο και άμαχο πληθυσμό. \r\nΗ παρουσία αυτής της παράδοσης σε κοινωνίες και εποχές με διαφορετικό νομικό πολιτισμό και περιορισμένη επαφή αναδεικνύει πως οι αρχές που την συναποτελούν έχουν κωδικοποιηθεί στο σύγχρονο διεθνές δίκαιο και διέπουν μια οικουμενική εγγενή αντίληψη περί δικαίου για το πως και υπό ποιες προϋποθέσεις δύναται ο άνθρωπος να προσφύγει στον πόλεμο μέχρι και σήμερα.
Abstract:
The moral justification of the use of force is a timeless pursuit of political and military leadership. The right causes and means of waging a war constitute the legal tradition known as 'just war'. This dissertation examines the doctrine of the just war in different periods and locations of human history, and seeks to broaden the traditional Roman-Catholic conception with which it is intertwined and to prove its universal dimension. This research takes into account the western tradition and the great thinkers who expressed it (Plato, Socrates, Cicero, Augustine, Thomas Aquinas, Vittoria, Gentili, Grotius) but also the other cultures that have tackled the doctrine at a philosophical, religious or legal level. (Ancient Egypt, Assyria, Judaism, Islam, China, India). Commonly accepted principles of the law regarding the use of force (jus ab bellum) and of humanitarian law (jus in bello) such as the inherent right of legal defense and the distinction between a fighting and a civilian population are the common points of reference. The presence of this tradition in societies and eras with different legal cultures and limited contact highlights that the principles that make it up have been codified in modern international law and govern a universal inherent conception of law as to how and under what conditions one can resort to war even in our period.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2021
